حضار محترم
من های ریم جیان، دانشجوی سال دوم کارشناسی ارشد مؤسسه تحقیقات تکمیلی ژنو هستم.
در ابتدا از برگزارکنندگان همایش “آیندۀ صلح و حقوق بشر در غرب آسیا” تشکر می‌کنم که در شرایط کنونی، این همایش را برگزار کردند. همچنین از اینکه فرصت این سخنرانی را در اختیار من قرار دادند، متشکرم.
من در تحقیقات کاربردی خودم، که به همراه دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر انجام شد، اثرات اقدامات اجباری یک‌جانبه ((UCM بر روی فقر و نابرابری در شرایط بحران سلامت جهانی و کووید-19 را مورد مطالعه قرار دادم. به این منظور، کشورهای ایران، کوبا و ونزوئلا را به عنوان مطالعۀ موردی، مورد بررسی قرار دادیم. این کشورها سال‌هاست که در شرایط تحریم (محدودیت) به سبب اقدامات اجباری یک‌جانبۀ مختلف قرار دارند و به طور کلی در برآورده کردن نیازهای مردم خود، ظرفیت‌های ساختاری ضعیفی دارند. به ویژه از آنجا این کشورها در حال تلاش برای مدیریت مؤثر شیوع ویروس کرونا هستند، بنابراین برداشتن تحریم‌هایی که اقدامات اجباری یک‌جانبه برای ملت‌های هدف (کشورهای تحریم شده) قرار داده است، در این شرایط کاملا ضروری است.
در این تحقیقات بر اساس مدارک کافی دریافتیم که شرایط همه‌گیری این بیماری، اثرات منفی اقدامات اجباری یک‌جانبه بر روی فقر و نابرابری در ملت‌های هدف (ملت‌های تحریم شده) را بسیار تشدید کرده است. اثرات این تحریم‌ها در این کشورها، مشابه بوده است. همچنین می‌توان برای تجربیات این کشورها از اثرات منفی تحریم‌ها در زمان همه‌گیری کرونا، الگوی مشخصی در نظر گرفت.
اقدامات اجباری یک‌جانبه در شرایط همه‌گیری، توانایی ملت‌های هدف در اقدامات درمانی، دارویی و رسیدگی به بیماران کووید-19 را به شدت به خطر می‌اندازد. این تحریم‌ها مانع تبادلات پولی با بازرگانان بین‌المللی، مانع واردات کالاهای ضروری و همچنین مانع تهیۀ دارو و تدارکات مقابله با همه‌گیری می‌شود.
نتایج حاصل از بررسی و ارزیابی این موارد، بر تأمین مهم‌ترین موارد حقوق بشر در مورد مردم عادی تأکید دارد (حقوقی از جمله حق حیات، حق برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی، حق برخورداری از استانداردهای کافی برای زندگی، حق رهایی از گرسنگی و حقوق دیگر) که احقاق این حقوق بی‌شک تأثیر منفی بر فقر و نابرابری در کشورهای مورد مطالعه دارد. این فقر و نابرابری، مردم آسیب‌پذیر را در معرض خطرات بزرگتری قرار می‌دهد.
در سطح بین‌المللی، تأثیر عوامل بازدارندۀ مرتبط با تجارت و روابط دیپلماتیک کشورهای هدف (کشورهای تحریم شده) از طریق جلوگیری از حصول حق توسعۀ ظرفیت‌های بهداشتی مناسب، و همین طور امکان گذراندن مراحل بهبود پساهمه‌گیری برای کشورهای هدف و دیگر کشورهای جهان سوم، باعث تشدید نابرابری جهانی می‌شود.
در مرحلۀ بعد، در پاسخ به این پرسش که چگونه کشورهای هدف (کشورهای تحریم شده) می‌توانند به بهترین شکل با تحریم‌ها کنار بیایند و پیامدهای این تحریم‌ها را تعدیل کنند، احتمال اتحاد کشورهای جهان سوم مورد بررسی قرار گرفت. ما دریافتیم که عواملی مانند همبستگی سیاسی با کشورهای تحمیل کنندۀ تحریم‌ها و ترس از تحریم‌های ثانویه بر علیه کشورهای ثالث، احتمال هر نتیجۀ محسوس از طریق اتحاد بین این کشورها را عمدتاً به تعویق می‌اندازد.
از آنجا که دستیابی به تعلیق یکباره و کامل همۀ تحریم‌ها امری دشوار است، ترتیب دادن مذاکرات چندجانبه و سیاست‌ها و ساختارهای مرتبط با این مذاکرات بسیار ضروری است، تا بتوان مدلی از همکاری مؤثر و افق‌های برنامه‌ریزی بلندمدت در مواقع ضرورت را ایجاد کرد.
از توجه شما ممنونم
