شترگلو

شتر گلو مربوط به دوره قاجار و خانه خاندان رضوی نعمت‌اللهی است و در ماهان، داخل شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ مهر ۱۳۵۶ با شماره ثبت ۱۵۶۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. شترگلو به نوعی سازه آبی سنتی گفته می‌شود که کار انتقال آب را از مکانی به مکان دیگر انجام می‌دهد، به نوعی که اگر در مسیر آب موانعی مانند جاده، رودخانه و… قرار گرفته باشد، به گونه‌ای که سطح مانع از مسیر آب پایین‌تر باشد، می‌توان با احداث شترگلو به راحتی آب را منتقل نمود. عملکرد شترگلوها به عنوان سازه‌های آبی سنتی، به نوعی شبیه به عملکرد سیفون‌های معکوس به عنوان سازه‌های آبی امروزی می‌باشد. در گذشته برای اینکه امنیت باغ‌ها و خانه‌هایی که در مسیر آب قنات‌ها و چشمه‌ها قرار داشتند تأمین شود، ورودی و خروجی آب را به گونه‌ای طراحی می‌کردند که هیچ موجود زنده‌ای نتواند وارد شود. برای این منظور در زیر دیوار خانه، کانالی به شکل زاویه منفرجه می‌ساختند تا آب از یک سمت با ارتفاع مناسبی پایین رفته و از سمت دیگر بنا به قاعده ظروف مرتبط بالا بیاید و از آنجا که شکل این کانال‌ها به گردن و گلوی شتر شباهت دارد به چنین سازه‌ای «شترگلو» می‌گفتند. از ویژگی‌های ساختمان شترگلو این است که داخل این بنا یک فواره بزرگ قرار دارد که وقتی آب داخل آن جریان داشته باشد، صدای کاروان شتر به گوش می‌رسد. در مرکز ساختمان شترگلو ماهان حوضخانه‌ای زیبا که با سقف بلند و گنبدی شکل و مقرنس کاری شده، قرار دارد

گالری