میراث جهانی یونسکو نام عهدنامه‌ای بین‌المللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید. موضوع آن حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و متعلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، می‌باشند. بر پایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود. مکان‌های میراث جهانی ثبت‌شده در سازمان یونسکو، مکان‌هایی مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه یا شهر هستند، که هر کشور در هر سال فقط می‌تواند یک نامزد برای ثبت میراث فرهنگی یونسکو درخواست دهد. ایران در سال های گذشته مورد توجه بازدید کنندگان بسیاری از نقاط مختلف جهان قرار گرفته است. ایران به عنوان یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های جهان جاذبه‌های فراوانی برای عرضه به گردشگران دارد. وقتی سخن از میراث جهانی یونسکو به میان می‌آید، ناخودآگاه ارزش حفاظت از میراث تاریخی، فرهنگی و طبیعی که از نیاکان ما در این سرزمین بر جای مانده اهمیت پیدا می‌کند. در حال حاضر ۲۲ اثر فرهنگی و یک اثر طبیعی از کشور زیبای ایران، در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.