گنج نامه
سنگنوشتههای گنج نامه نوشتارهایی از دوران داریوش و خشایارشای هخامنشی است که بر دل یکی از صخرههای الوند در فاصله ۵ کیلومتری غرب همدان و در انتهای دره عباسآباد حکاکی شدهاست. کتیبهها هر کدام در سه ستون ۲۰ سطری به زبانهای پارسی باستان، عیلامی و بابلی نو نوشته شدهاند. متن پارسی باستان در سمت چپ هر دو لوح جای گرفتهاست و پهنایی معادل ۱۱۵ سانتیمتر دارد. متن عیلامی در وسط هر دو کتیبه نوشته شده و متن بابلی نو در ستون سوم قراردارد.
سنگ نوشتههای باستانی گنجنامه در جنوب غربی همدان به فاصله پنج کیلومتری محل فعلی شهر، در انتهای دره سرسبز و خرم عباسآباد و در ابتدای مسیر جادهای که همدان را به تویسرکان و غرب کشور مرتبط میسازد و روی یکی از صخرههای الوند واقع شدهاست. این جاده همان ره کاروان رویی است که در عهد هخامنشیان هم وجود داشته و داریوش و خشایارشا با لشگریان وهمراهان خویش از آن عبور میکردهاند.
از آنجا که این مسیر در عهد هخامنشیان یکی از شعبات اصلی راه باستانی شاهی بوده که از دامنه الوند، هگمتانه )پایتخت تابستانی هخامنشیان( را به بابِل در مرکز میانرودان مرتبط میساخت، از راههای پر رفتوآمدی و امن دوران باستان به شمار میرفت. بعلاوه این راه به جهت ختم به بابِل، راه مقدسی نیز محسوب میشد. به همین دلیل مکان مناسبی بود تا شاهان این دودمان با ایجاد سنگ نگاشته، باورها و اندیشهها پاکشان و همچنین بزرگی و عظمت نیاکان خود را به رهگذران گوشزد نمایند.
آبشارگنج نامه از چشمه سارها و جویبارهای کوه الوند سرچشمه میگیرد و در رود خانه پایین آبشار میریزد.