شیراز

شیراز مرکز استان فارس در جنوب غربی ایرانه و پنجمین شهر پرجمعیت ایران است. شیراز مهد اندیشه‌های عارفانه، عاشقانه و شاعرانه است.

شیراز بیشتر روزهای سال آب‌وهوای مطبوعی داره، آرامش‌بخش است و روحِ شاد و پویایی در شهر جریان دارد که باعث می‌شود همیشه سفر به شیراز خاطره‌ساز باشد. در شیراز علاوه بر بناهای تاریخی و معماری اصیل ایرانی، فرهنگی غنی، مردمی خوش‌ذوق و مهمان‌نواز، غذاها و نوشیدنی‌های خوشمزه و رایحه‌های بهارنارنج (در فصل بهار) در انتظار شماست.

اولین بار نام شیراز در لوح گلی ایلامی متعلق به ۴۰۰۰ سال پیش آورده شده است. در این لوح شیراز، Tiraziz نامیده شده است که در فارسی باستان «شیرازیش» تلفظ می گردیده‌است. همچنین نام شیراز در مهرهای رسمی ساسانیان، مکشوفه درشرق شیراز به چشم می‌خورد. در کتیبه‌های میخی کشف شده در تخت جمشید نیز نام شیراز آورده شده است. شیراز شهر مهمی در دوره هخامنشیان بوده است .

در قرن سیزدهم میلادی، بدلیل رونق علم، فرهنگ وهنر، شیراز به دارالعلم مشهور شد تعداد زیادی از شاعران و فیلسوفان مشهور ایرانی در شیراز متولد شده‌اند که سهم مهمی در به شهرت رساندن شیراز داشته‌اند. از بین آنها می‌توان سعدی، حافظ و ملاصدرا را نام برد. در دوره صفویه وحکومت شاه عباس، شیراز دارای رونق بود و بناهای باشکوهی در شیراز ساخته شد. پس از حمله افغان‌ها به ایران و سقوط صفویه، دوران نزول شیراز آغاز گشت و سپس با شورش حکمرانان محلی در دوره افشاریان بر علیه نادرشاه، این وضع بدتر گشت. نادرشاه سپاهی را روانه شیراز کرد و شهر پس ازچندین ماه محاصره سقوط کرد. شیراز باز به سرعت رونق یافت. کریم‌خان زند شیراز را بعنوان پایتخت سلطنت خود برگزید. وی با استخدام ۱۲۰۰۰ کارگـــر، اقدام به ساخت قلعه‌ای در مرکز شهر و خندقی دور تادور شهر نمود. وی همچنین به ساخت مسجد، حمام، آب انبار و بازار اقدام نمود در دوره زندیه همچنین شیراز دارای سیستم آبیاری و زه‌کشی گردید. پس از کریم خان، جانشینان وی موفق به حفظ سلسله زندیه نشدند و پس از روی کار آمدن قاجارها، آقامحمدخان قاجار پایتخت را به تهران منتقل نمود. در دوره قاجاریه نیز شیراز از اهمیت خاصی برخوردار بوده است و حکمرانی شیراز همواره بعنوان امتیاز ویژه ای بوده که به حکمرانان داده می‌شده است .

شهر شیراز به شهر شعر در ایران معروف است. باغ در فرهنگ ایرانیان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و شیراز از قدیم به داشتن باغ‌های بسیار و زیبا مشهور بوده‌ است.
مردم شیراز زبان فارسی را با لهجه شیرازی تکلم می‌کنند. ظهور دو شاعر بزرگ فارسی نو، حافظ و سعدی، باعث تأثیرپذیری تمام جنبه‌های زندگی مردم شیراز از عصر مغول به پس از آثار این شاعران شد. بگونه‌ای که باعث افول گویش پیشین مردمان این شهر و حکم‌فرما شدن فارسی نو در این شهر شد.
دین اکثر مردم شیراز اسلام می‌باشد. بیشتر یهودیان شیراز در طی پنجاه سال دوم سده بیستم به اسراییل و آمریکا مهاجرت کرده‌اند. این شهر هنوز پذیرای اقلیتی ۶۰۰۰ هزار تنی از یهودیان می‌باشد. به دلیل فعالیت‌های تبلیغاتی مسیحی در قرون نوزده و بیستم میلادی گروه‌های کوچکی از مسیحیان فرقه پروتستان در شیراز زندگی می‌کنند. در حال حاضر در شیراز دو کلیسای فعال وجود دارد که یکی متعلق به ارامنه و دیگری متعلق به کلیسای انگلیکن می‌باشد.

شهر شیراز، مرکز استان فارس به طول ۴۰ کیلومتر و عرضی متفاوت بین ۱۵ تا ۳۰ کیلومتر و از لحاظ جغرافیایی در جنوب غربی ایران و در بخش مرکزی فارس قرار دارد. اطراف شیراز را رشته کوه‌های نسبتاً مرتفعی احاطه کرده‌اند که از لحاظ سوق‌الجیشی و حفظ شهر اهمیت ویژه‌ای دارند. شیراز آب و هوای معتدلی دارد. این شهر از سمت غرب به کوه دراک، از سمت شمال به کوه‌های بمو، سبزپوشان، چهل‌مقام وباباکوهی محدود شده‌است.

شیراز یکی از شهرهای بزرگ ایران و مرکز استان فارس است. جمعیت شیراز در سال ۱۳۹۵ خورشیدی بالغ بر ۱٬۷۱۲٬۷۴۵ تن بوده است. شیراز پس از تهران و مشهد، سومین شهر ایران است .

نقشه آب و هوایی ایران؛ شهر شیراز در جنوب غرب کشور قرار گرفته و آب و هوای آن مدیترانه‌ای است. میانگین دما در تیرماه (گرم‌ترین ماه سال) ۳۰ درجه سانتی‌گراد، در دی‌ماه (سردترین ماه سال) ۵ درجه سانتی‌گراد، در فروردین‌ماه ۱۷ درجه سانتی‌گراد و در مهرماه ۲۰ درجه سانتی‌گراد می‌باشد و میانگین سالانه دما ۱۸ درجه سانتی‌گراد است.