یلدا پیام آور صلح و دوستی ایرانیان

یلدا طولانی‌ترین شب به انتظار نشستن تولد خورشید، پایان تاریکی و نوید دهنده روشنایی فردا است.
ایرانیان باستان جشن‌های زیادی داشتند که در خلال آنها ، جشن‌های وابسته‌ای وجود داشت که از جمله یلدا بود.
یلدا از جشن‌هایی است که قدمت چند هزار ساله دارد و از رسوم ویژه آریایی‌ها محسوب می‌شود.
به طور کلی ایرانیان تمام ماه‌های سال را جشن می‌گرفتند و هیچ کدام از ماه‌های سالشان خالی از جشن نبوده است.
ایرانیان همیشه تابع صلح و دوستی بوده‌اند و برپایی این جشن‌ها بهانه‌ای برای نزدیکی افراد جامعه در کنار یکدیگر و اتحاد و وحدت آنها بوده است.

در دوران کهن فرهنگ اوستایی سال، از فصل سرد شروع می‌شد، Sareda- saredha خود به معنای سرد است و این به معنای پیروزی اورمزد بر اهریمن و روشنی در تاریکی است در آثار الباقیه ابوریحان بیرونی ص 250 از روز اول دی ماه با عنوان خور نیز یاد شده است و در قانون مسعودی نسخه موزه بریتانیا در لندن ˈخره روز ˈ ثبت شده است و در برخی از منابع روز اول دی ماه ˈ خرم روز ˈ نامیده شده است.

خرم روز در ایران باستان روز برابری انسان‌ها بوده است، همگان از جمله پادشاه لباس ساده می‌پوشیدند تا یکسان به نظر آیند و کسی حق دستور دادن به دیگری را نداشت و کارها داوطلبانه انجام می‌گرفت در این روز جنگ کردن، خونریزی حتی کشتن گوسفند و مرغ هم ممنوع بود و بسیار دیده می‌شد همین قطع موقت جنگ به صلح طولانی و صفا تبدیل می‌شد.
واژه یلدا از زبان سریانی و به معنای تولد است و سبب این نام گذاری را چنین دانسته‌اند، که به پایان این شب دراز که اهریمنی است، خورشید یا مهر، زاده می‌شود و تاریکی را از میان می‌برد. و صبح فردا را صبح تولد خورشید می‌دانستند و آنها تاریکی را مظهر اهریمن و این شب را شب نحس می‌دانستند و برای رفع این نحسی آتش می‌افروختند و دور هم جمع می‌شدند و خوان ویژه می‌گستردند و این سفره جنبه دینی داشته و مقدس بود .
طبق آیین مهر ارتکاب هر نوع بدی در روز خره روز یا خرم روز که روز تولد خورشید است را بد و گناهی بسیار بزرگ می‌پنداشتند و در این روز دست از کار می‌کشیدند تا مبادا مرتکب بدی شوند و همچنین ایرانیان به درخت سرو به عنوان مظهر قدرت در برابر تاریکی و سرما می‌نگریستند.
بنابراین جشن‌های کشورهای دیگر نیز متأثر از جشن یلدا و مدیون میتراییسم هستند و رومیان باستان نیز تولد میترا (که همان تولد خورشید است) را جشن می‌گرفتند و پس از استیلای مسیحیت در اروپا این آیین همچنان باقی مانده است و کلیسای کاتولیک روم روز 25 دسامبر را به عنوان زادروز مسیح برگزیده‌اند.

مراسم شب یلدا:

ایرانیان باستان در این شب گردهم جمع می‌شدند و شب را با خوردن و نوشیدن و پایکوبی و گفت و گو به سر می‌بردند. سفره شب یلدا می‌زد نام داشت از تنقلاتی مانند آجیل و میوه‌های خشک و میوه‌های تازه مانند انار و هندوانه تزیین می‌شد و انار و هندوانه به عنوان سمبل روشنایی و نور بود و با خوردن آن به پیشواز روشنایی و خورشید می‌رفتند و خود را برای صبحی روشن آماده می‌کردند.
امروزه نیز این رسم همچنان پابرجاست و مردم این شب را که همان شب چله است جشن می‌گیرند و در حقیقت به استقبال زمستان می‌روند و زمستانی که نوید روشنایی فردا را می‌دهد.
مردم در این جشن به دیدار اعضای خانواده و اقوام می‌روند و بزرگترها قصه تعریف می‌کنند و بسیاری در این شب فال حافظ می‌گیرند و با خوردن آجیل، هندوانه، انار و شیرینی و دیگر میوه‌ها که جنبه نمادی دارند به استقبال زمستان می‌روند.
در منظر ایرانیان، زمستان فصل سرما و خشکی طبیعت نیست بلکه فصل آب و حیات و تولد دوباره خورشید است. یلدا فقط یک جشن نیست بلکه پیام آور صلح و دوستی است، پیام آور وحدت و اتحاد ملی است، یلدا به ما می‌گوید که با وفاق و همدلی در کنار یکدیگر باشید و کدورت و تاریکی‌ها را از دلها بزدایید و شکرانه نعمت‌های ایزدی را بجا آورید و این پیام را که ایرانیان همیشه تابع صلح و دوستی هستند را به دیگر جهانیان برسانید.