قم

اینجا منزلگاه حرم مقدس حضرت معصومه‌(س) است. در این شهر فضای شیعی و اسلامی حاکم است، مدرسه‌های دینی زیادی در جای جای شهر واقع شده‌اند و دانش‌آموزان و پژوهشگران اسلامی از نقاط مختلف دنیا در این شهر مشغول به تحصیل هستند.

قم دومین شهر مقدس ایران بعد از مشهد بوده و جایگاه ویژه‌ای نزد شیعیان و مسلمانان دارد.

قم یکی از کلان‌شهرهای ایران است که در ۱۲۵ کیلومتری جنوب شهر تهران واقع شده است. قم از دیرباز به خاطر قرار گرفتن در مسیر راه ابریشم از جایگاه ارتباطی ویژه‌ای برخوردار بوده است. شیرینی سوهان و فرش‌های فاخر ابریشمی از سوغاتی‌های مشهور این شهر هستند. قم آب‌وهوای گرم و نیمه‌خشک و تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد و خشک دارد.

قم تا عصر صفوی

شهرستان قم که در خرداد سال 1375 شمسی به استان تبدیل شد، شهری است در حاشیه کویر که در فاصله 140 کیلومتری جنوب شهر تهران قرار دارد. این شهر، قرن‏ها پیش از ورود اسلام به آن، به صورت روستایی بزرگ، در میان روستاهای فراوانِ اطراف، منطقه‏ای مسکونی بوده و روایت‏های تاریخی متعددی در چگونگی تأسیس آن نقل شده است. یکی از علمی‏ترین آن روایات، تبدیل کلمه «کومه» (به معنای خانه‏های کوچک کنار هم) به کُم و سپس تبدیل آن به قم توسط اعراب مهاجر است. برخی نیز قم را برگرفته از کَمیدان که نام بخشی از این منطقه بوده و به اختصار کُم نامیده شده و سپس اعراب مهاجر، آن را به قم تغییر داده‏اند توجیه کرده‏اند.
این روستاهای پراکنده، با هجوم اعراب مسلمان به ایران، در اختیار آنان قرار گرفت و همانند بسیاری از شهرهای ایران، شماری از اعراب در آنجا اسکان یافتند. طبعا این اقدام، پس از غلبه آنان بر مردم بومی بوده است که در این روستاها سکونت داشته‏اند. برخی از داستان‏های منازعه اعراب و ایرانیان در منابع، از جمله، تاریخ قم (مهم‏ترین اثر جغرافیای محلی و تألیف شده توسط حسن بن محمد بن حسن قمی در سال 379 هجری) آمده است.
عمده‏ترین تغییر در وضعیت شهر، پیش از آمدن اعراب و پس از آن، تبدیل بخش مرکزی آن به یک شهر، طی قرون دوم و سوم هجری بوده و از آن پس، نام این مرکز یعنی قم، در بسیاری از کتاب‏های جغرافیایی قرن چهارم هجری و پس از آن آمده است. شهرت این شهر در منابع جغرافیایی تألیف شده در قرن چهارم هجری، به دلیل داشتن گرایش مذهبی تشیع، برخلاف گرایش مذهبی سایر شهرهای اطراف، بوده است. اعراب ساکن این شهر، از طوایف مختلف بوده و عمده آنان از تیره اشعری‌های یمنیِ ساکن عراق (از نسل سائب بن مالک اشعری و عمو زادگان وی) بودند که در دهه هفتاد تا هشتاد قرن اول هجری از عراق به این دیار نقل مکان کردند. اختلافات مذهبی و سیاسی آنان با دولت اموی، از جمله دلایل دور شدن آنان از عراق و سکونت‌شان در این ناحیه است. اشعریان شیعه مذهب، شهر را در اختیار گرفتند و بر مذهب تشیع استوار ماندند. بعدها، پس از دفن حضرت فاطمه معصومه‌(س) در سال 201 هجری در این شهر، مرکزیت مذهبی آن بیش از پیش استوار شد.

قم و مرکزیت علمی آن

شهر قم که نخستین مرکز مستقل برای مذهب تشیع دوازده امامی است، از قرن دوم به این سو، به طور کامل در اختیار پیروان این مذهب قرار داشته است. مردم این شهر به دلیل پیروی از امامان، احادیث آنان را نگاه می‏داشتند و به جز بغداد چون مرکز دیگری نداشتند، این شهر را به صورت مرکزِ حدیث شیعی درآوردند. شمار زیادی از اشعریان قم، نامشان در کتاب رجال النجاشی که فهرست مؤلفان شیعه تا قرن چهارم است آمده است. همین طور، نام بسیاری از ساکنان این شهر را، در اسناد کتاب کافی به عنوان راوی اخبار امامان، مشاهده می‏کنیم.
شهرت علمی شهر، از قرن پنجم به این سوی، از میان رفت و مرکزیت علمی شیعه در ایران به ری و شهرهای شمالی ایران انتقال یافت.
دوره جدید مرکزیت علمی این شهر برای مذهب شیعه، از مهاجرت آیة اللّه‏ حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (1276 1355 ق) در سال 1340 ق به شهر قم آغاز می‏شود. درست در سال‌هایی که دولت قاجاری رو به انحلال رفته و دولت پهلوی شکل می‏گرفت، حوزه علمیه قم، با یک اتفاق ساده، یعنی مهاجرت این عالم آغاز شد. پیش از آن و همزمان با آن، شهر نجف، مهم‏ترین مرکز تربیت عالمان شیعه به حساب می‏آمد.

القاب و مهمترین محصولات

به شهر قم لقب‌های فراوانی نسبت داده می‌شود اما لقب رسمی و مورد استفاده در رسانه‌ها و همین‌طور شهرداری قم «پایتخت مذهبی ایران و قطب فرهنگی» است. از قم با عناوینی چون: حرم اهل بیت، شهر علم، شهر سوهان، شهر شیرینی، قنبید (کلم محلی که در قم کشت می‌شود)، آشیانه آل محمد، مدینه المومنین، استراحتگاه مؤمنین، دارالموحدین و شهر کریمه اهل بیت یاد می‌کنند.
قم به عنوان پایتخت فرش ابریشمی ایران و جهان، پایتخت کامپیوتری ایران، پایتخت اینترنتی جهان شیعه و پایتخت دوم ادبیات کودک و نوجوان ایران، قطب تولید موتورسیکلت در ایران، قطب تولید نرم‌افزارهای علوم اسلامی، یکی از سه قطب تولید کیف و کفش در ایران، دومین قطب انتشار کتاب پس از تهران و بزرگ‌ترین قطب انتشار کتاب‌های دینی در خاورمیانه نیز شناخته می‌شود.

آداب و رسوم

در قم آیین‌های متعددی در طول سال برگزار می‌شود. مردم قم در نیمه شعبان و تاسوعا و عاشورا مراسم‌های شادی و عزاداری برگزار می‌کنند.
مردم شهر هر سال با تجمع در خیابان امامزاده ابراهیم(ع) و حرکت به سمت مرقد حضرت فاطمه معصومه‌(س) سال‌روز ورود حضرت فاطمه معصومه(س) به قم را گرامی می‌دارند. آن‌ها شخصی را به عنوان موسی ابن خزرج شبیه‌سازی می‌کنند و شتر به دست او می‌دهند. آن شخص حضرت فاطمه معصومه(س) را به منزل شخصی خود هدایت کرده و در پایان مراسم ضریح حضرت فاطمه معصومه(س) توسط مردم گلباران می‌شود.
در مراسم روز عید قربان مردم گوسفند ذبح می‌کنند و گوشت آن را بین همسایه‌ها و مردم فقیر توزیع می‌کنند.
از دیگر مراسم‌های مذهبی جشن روز نیمه شعبان، ولادت امام مهدی(عج) امام دوازدهم شیعیان، در خیابان چهارمردان شهر قم است. عده زیادی نیز در این روز برای شرکت در مجلس جشن و شادی به مسجد جمکران یا مرقد حضرت فاطمه معصومه(س) می‌روند. جوانان و کودکان قمی کوچه‌ها و معابر فرعی شهر را آذین‌بندی می‌کنند.
یکی از آداب مردم قم برگزاری مراسم طلب باران است. در این مراسم مردم در امامزاده‌ها و مساجد شهر جمع می‌شوند و با خواندن نماز باران از خداوند طلب باران می‌کنند. نقل است که در زمان جنگ جهانی دوم خشک سالی شدیدی در قم روی داد و مردم نماز باران را به امامت محمدتقی خوانساری که از مراجع تقلید آن‌زمان بودند خواندند که اندکی پس از مراسم بر این شهر باران بارید.
در روزهای تاسوعا، عاشورا، اربعین و ۲۸ ماه صفر هیئت‌های مذهبی شهر قم از نقاط مختلف شهر به طرف مرقد حضرت فاطمه معصومه(س) حرکت می‌کنند. مرسوم است کسانی که به نقاط دیگر ایران مهاجرت کرده‌اند در این روزها به شهر خود بر می‌گردند و در مساجد شهر خود به عزاداری می‌پردازند.

خوراک

خوراک مردم قم رابطه نزدیکی با آنچه که از طبیعت به دست آمده دارد. متداول‌ترین غذای سنتی در قم آبگوشت قُنَبید است. آبگوشتی که با کلم محلی قم پخت می‌شود. گیاه قُنَبید مزه‌ای شبیه به مزه تربچه و ظاهری شبیه به ظاهر کلم دارد. با توجه به اینکه آب شرب قم به دلیل داشتن املاح و شور مزه‌گی آن بیماری سنگ کلیه در قم شایع است. مردم معتقدند که این گیاه در پیش‌گیری و درمان این بیماری موثر است. آبگوشت بزباش (سبزی)، دم پختی، کال جوش، حلوا کنجدی، حلوا شادونه، حلوا ارده، کسمه، کلوچه و سوهان مواد خوراکی اصلی مردم هستند.

قم از کلان‌شهرهای ایران است که در ۱۲۵ کیلومتری جنوب تهران پایتخت ایران واقع شده‌است. این شهر در کنار رودخانه قمرود و در دشت قم قرار دارد. شهر قم مرکز استان قم و نیز مرکز شهرستان قم می‌باشد. این شهر در شاهراه مواصلاتی و حمل و نقل ایران واقع شده و از یک سو رابط بین استان‌های صنعتی ایران با تهران و از سویی دیگر رابط استان‌ها و شهرهای جنوبی ایران با استان‌ها و شهرهای شمالی است. این اهمیت منحصر به حاضر نیست و در گذشته نیز قم به دلیل قرار گرفتن در مسیر راه ابریشم دارای اهمیت ارتباطی بوده‌است.

قم آب و هوای گرم و نیمه خشک دارد. میانگین دما در این نوع آب و هوا ۱۴ تا ۱۹ درجه سلسیوس است. قم ۹۳۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد، با شیب ملایمی از طرف جنوب به طرف شمال شهر. میانگین دمای جنوب شهر قم ۵ درجه سلسیوس از مناطق شمالی شهر خنک‌تر است. تابستان‌های قم بسیار گرم و زمستان‌های قم بسیار سرد و خشک است. از نظر دمایی بهترین زمان برای سفر به این شهر کویری ماه‌های فروردین، اردیبهشت، شهریور و مهر است.

طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران شهر قم تعداد ۱٬۲۹۲٬۲۸۳ نفر جمعیت دارد. با این جمعیت قم در رتبه هفتمین شهر پرجمعیت ایران قرار می‌گیرد. رشد جمعیت قم ۱٬۳ درصد است که جزء بالاترین نرخ رشد جمعیت در ایران است.