دکتر یوسف حوری، استاد حقوق دانشگاه الجزایر و رئیس انجمن دوستی ایران و الجزایر در سومین همایش بین‌المللی آیندۀ صلح و حقوق بشر در غرب آسیا که توسط بنیاد گفتگو و دوستی ملل برگزار شد، تصریح کرد: “هر چه هماهنگی کشورهای غرب آسیا در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، نظامی، اجتماعی و غیره، گسترده‌تر و همه‌جانبه‌تر باشد، احتمال حمله دشمنان به آن‌ها کاهش می‌یابد و بالعکس؛ هر زمان که این کشورها از هماهنگی، همکاری و هم‌افزایی دور باشند، راه برای تضعیف استقلال آن‌ها، ضربه زدن به صلح و ضربه زدن به حقوق بشر باز می‌شود.”
دکتر حوری پس از تشکر از بنیاد گفتگو و دوستی ملل برای برگزاری همایش، سخنرانی خود را با عنوان “موانع صلح و حقوق بشر در غرب آسیا و راه‌های مبارزه با این موانع” ایراد کرد. وی با اشاره به ارتباط دو موضوع «صلح» و «حقوق بشر»، اعلام کرد: “در نبود صلح، حقوق بشر وجود ندارد و در غیاب حقوق بشر، صلح وجود ندارد.” دکتر حوری ادامه داد: “کشورهای استکباری، ایده حقوق بشر و ایده صلح را ارائه می‌کنند؛ اما از زاویه‌ای حقوق بشر را پایمال می‌کنند و صلح را زیر پا می‌گذارند.” وی پس از این مقدمات، وارد بحث از موانع دستیابی به صلح و حقوق بشر در غرب آسیا شد.
این استاد حقوق دانشگاه الجزایر، “استعمار” را مهم‌ترین مانع تاریخی صلح و حقوق بشر در غرب آسیا عنوان کرد و افزود: “استعمارگران گاهی دربارۀ برخی از کشورهایی که قصد استعمار یا کنترل آن را دارند، عباراتی همچون «کشور بدون حاکمیت یا بدون دولت یا بدون مردم» به کار می‌برند، تا توانایی‌ها و دارایی‌هایشان را برای منافع خود استفاده کنند.” وی همچنین به “تفرقه” به عنوان مهم‌ترین مانع داخلی صلح و رعایت حقوق بشر اشاره کرد و منظور از آن را تعارض‌های دائمی قومیتی، نژادی، دینی، فرقه‌ای و مذهبی میان افراد یک ملت دانست. وی افزود: “این تفرقه تنها در داخل ملت‌ها یافت نمی‌شود؛ بلکه حتی در میان کشورهای همسایه نیز آن را می‌یابیم. در زمانی که لازم است کشورها در غرب آسیا با همسایگان خود در همکاری، اتحاد و وابستگی متقابل باشند، دقیقاً خلاف آن را مشاهده می‌کنیم و می‌بینیم که آن‌ها در تفرقه و جنگ و درگیری به سر می‌برند. این نیز یک مدخل و دریچۀ مهم برای کشورهای استعمارگر است تا برنامه خود برای تخلیه برنامه‌ریزی شدۀ ثروت‌های مادی و معنوی در این کشورها را پیگیری کنند. در بسیاری از موارد، کشورهای استکباری و استعمارگر در ملت‌ها و دولت‌ها نفوذ می‌کنند و اقدام به ایجاد دسته‌بندی و اولویت‌بندی میان مردم در راستای منافع کشورهای استعمارگر و بر خلاف منافع مردم و منافع ملت می‌کنند.” وی همچنین به موانعی همچون “فرار مغزها”، “عدم وجود چشم‌انداز روشن برای آینده” و “عدم آگاهی از خطر” پرداخت.
رئیس انجمن دوستی ایران و الجزایر پس از بیان موانع صلح و حقوق بشر در غرب آسیا، راه‌حل‌های این وضعیت را مورد بررسی قرار داد. وی هماهنگی در میان کشورهای غرب آسیا را به عنوان مهم‌ترین راه‌حل ذکر کرد و افزود: “ایده هماهنگی بین این کشورها، باعث ایجاد نوعی پیش‌بینی و احساس خطر در این کشورها می‌شود. هر چه هماهنگی در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، نظامی، اجتماعی و غیره، گسترده‌تر و همه‌جانبه‌تر باشد، احتمال حمله دشمنان به آن‌ها کاهش می‌یابد و بالعکس؛ هر زمان که این کشورها از هماهنگی، همکاری و هم‌افزایی دور باشند، راه برای تضعیف استقلال آن‌ها، ضربه زدن به صلح و ضربه زدن به حقوق بشر باز می‌شود.” وی همچنین به اموری همچون سازوکار منطقه‌ای برای حل‌وفصل اختلافات، ایجاد بازار مشترک، ایجاد بانک مشترک توسعه غرب آسیا و اتحاد نظامی به عنوان راه‌حل‌های دیگر مسئلۀ موانع صلح و حقوق بشر در غرب آسیا پرداخت. وی در پایان سخنانش، رژیم صهیونیستی را غده‌ای سرطانی در غرب آسیا برشمرد که هدفش فساد، تفرقه، تجزیه کشورها، تضعیف آن‌ها، تخلیه منابع آن‌ها و ایجاد کینه بین آن‌هاست.
بنیاد گفتگو و دوستی ملل، یک نهاد غیر دولتی است که در زمینه صلح، گفتگو، همبستگی ملت‌ها و دفاع از حقوق بشر در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی فعالیت می‌کند.
