دکتر اریک لوب، استاد روابط بین‌الملل دانشگاه بین‌المللی فلوریدا:
“ایران و آمریکا به این نتیجه رسیده بودند که هزینۀ تقابل بر منافع آن می‌چربد.”
دکتر لوب سخنانش پیرامون موضوع «چشم‌اندازهای روابط ایران و ایالات متحده در نظم نوین جهانی» را با اشاره به امضای برنامه جامع اقدام مشترک در سال 2015 آغاز کرد و آن را نخستین قدمی عنوان کرد که در راستای کاهش تنش‌‌‌ها در روابط طرفین برداشته می‌شد؛ اما این برنامه با فاصله کوتاهی پس از تصویب با تحریم‌های مضاعف توسط برخی نهادهای دولتی ایالات متحده از جمله وزارت خزانه‌داری و سپس تصمیم ترامپ برای خروج از برجام در سال 2018 تضعیف شد. وی در ادامه به شناسایی سپاه پاسداران به عنوان سازمان تروریستی در سال 2019 و ترور سردار سلیمانی در سال 2020 اشاره کرد که روابط ایران و آمریکا را به نقطۀ اوج تنش رساند. وی افزود: «پس از آن برهه ما شاهد کاهش تنش‌‌‌ها هستیم که به واسطۀ تصدی کابینه ایالات متحده توسط رئیس جمهور جو بایدن خودنمایی می‌کند. در واقع، همزمان با پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری در سال 2020، هر دو کشور به کاهش تنش‌‌‌ها مشغول شدند تا بدین وسیله از تقابل رودرروی نظامی جلوگیری کنند. به عبارتی، هر دو طرف به این نتیجه رسیده بودند که هزینۀ تقابل بر منافع آن می‌چربد.»
استاد روابط بین‌الملل دانشگاه بین‌المللی فلوریدا خاطرنشان کرد که هرچند دولت بایدن در حد فاصل 2020 تا تابستان 2022 وارد مذاکرات مستقیمی با ایران برای بازگشت به برجام شد، اما این اتفاق رخ نداد. وی درخواست ایران از ایالات متحده برای خارج کردن نام سپاه پاسداران از لیست گروه‌های تروریستی، تضمین‌خواهی تیم ایرانی مذاکرات برای عدم خروج رئیس جمهور بعدی ایالات متحده از توافق و درخواست ایران مبنی بر عدم تحقیق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره آثار اورانیوم در برخی سایت‌های هسته‌‌ای را به عنوان گمانه‌زنی‌های علت شکست مذاکرات مطرح کرد. وی همچنین از انتخابات میان دوره‌‌ای سال 2022 و دور دوم ریاست جمهوری در سال 2024 به عنوان علل عدم تمایل بایدن به بازگشت به توافق یاد کرد. وی از سه موضوع پیشبرد غنی‌سازی ایران به سوی 60 درصد، گزارش‌‌‌های حاکی از فرستادن پهپادهای نظامی به روسیه توسط ایران در بحبوحۀ جنگ اوکراین و اعتراضات پاییز 1401 در ایران به عنوان عوامل کمرنگ‌شدن احتمال توافق یاد کرد.
این کارشناس مسائل ایران بیان کرد که دولت ایالات متحده در داخل با اکثریتی روبه‌روست که خواهان اعمال فشار حداکثری و منزوی ساختن جمهوری اسلامی در جامعه جهانی و اقلیت را نیز در برابر خود می‌بیند که خواستار ورود دوباره به گفت‌وگوهای سازنده و کاهش تنش هستند. وی در این باره گفت: «در پایان همچنان می‌توان امید داشت که گروه اقلیت بتوانند نظر سیاستمداران کاخ سفید را به خود جلب کنند. البته که این خوش‌بینی در حال حاضر تا حدودی دشوار شده است. یکی از نقاط امید را می‌توان در خلال همکاری‌های دوجانبه میان کشورهای سازمان همکاری خلیج فارس نظیر عربستان و امارات با ایران دید.»